Een paar jaar geleden had ik je heel onnozel aangekeken als je dit tegen me gezegd zou hebben.
Eerder deze week had ik een gesprek met een andere ondernemer en daar kwam opnieuw een zinnetje voorbij wat ik sinds twee jaar steeds vaker gebruik: ‘werken met wat er is’.
We zijn allemaal zo gericht in het stellen van doelen, het maken van planningen en bedenken van structuren. We leunen massaal op dit soort structuren, omdat het ons een gevoel van controle geeft. Daarnaast zie je een enorme drang naar maakbaarheid. Als iets even niet lekker gaat, moeten we dat meteen healen of fixen.
Terwijl we allemaal ook diep van binnen weten dat het leven niet maakbaar is en dat je niet op alles invloed hebt. Human Design speelt hier een belangrijke rol in voor mij. Voordat ik mijn Human Design experiment startte, nu zes jaar geleden.
Had ik er geen idee van dat ik bedoeld ben om te reageren. Ik initieerde alles, echt alles. Plannen met vrienden, in mijn werk, projecten, overal. Het dubbele was het lukte allemaal ook. Alleen volle bak op wilskracht en met heel veel frustratie. Zeker in mijn werk kon ik me echt ergens in vastbijten en als het dan niet zo ging zoals ik bedacht had onwijs gefrustreerd raken. En dit zie ik zoveel om me heen.
Dat ene stukje van die zin ‘zoals ik bedacht had’ daar zit voor mij onwijs veel in. Doordat we in zo’n planmatige en gestructureerde omgeving leven, denken we ook ons hoofd te zijn. Dat hoofd maakt plannen, bedenkt oplossingen en bepaalt in grote mate welke actie we wel of niet ondernemen. En zorgt ook dat we daar vaak aan vast blijven houden.
Ik doe veel opdrachten binnen grote organisaties. Organisaties waar we veelal zien dat de opgaven die we hebben als samenleving op wonen, leefbaarheid, energie en water veel te complex zijn voor ons hoofd om op te lossen. Dit heeft ongelofelijk veel impact op de mensen in een organisatie. Veelal mensen die vooral vanuit hun hoofd keuzes maken, proberen controle te krijgen op iets wat simpelweg niet te controleren is volgens mij, in combinatie met leiderschap dat gericht is op controle en dingen grijpbaar maken.
Afgelopen week sprak ik een directeur van een nutsbedrijf en ze had een opdracht gekregen van de CEO en de Raad van Commissarissen. De zogenaamde ‘hoe dan?’ opdracht. (Hoor je de ondertoon 😉). Ik stelde haar de vraag of het haar zou lukken om te werken met wat er is. Je hebt niet altijd invloed op wat er op je pad komt. ‘Dus kan je accepteren dat je deze opdracht krijgt en werken met wat er is?’. Wat niet weg neemt dat je natuurlijk uitspreekt wat het met je doet. Daar kwam een volmondig ja op (Ze is een generator-type). En het grappige is, ik heb haar deze precieze zin in de dagen daarna een aantal keer horen gebruiken bij anderen, met een knipoog naar mij.
Ik gun ‘het werken met wat er is’ anderen zo. Wat ik namelijk veel om me heen zie is dat we overal wel wat van vinden en dit vervolgens met iedereen bespreken. Zeker binnen organisaties. Weet je hoeveel energie dat kost. Laat hierin je strategie en autoriteit haar werk doen.
Wanneer de eerder genoemde directeur een nee had gegeven vanuit haar autoriteit, dan was ik met haar gaan kijken hoe ze het gesprek kon voeren met haar opdrachtgevers of hoe ze de opdracht kon aanpassen zodat het wel past.
Zou werken met wat er is voor jou kunnen werken?
Geniet van je dag!
XO Hester
Zou je willen weten wat coaching voor jou zou kunnen betekenen? Klik dan hier