Deze vraag kreeg ik gisteren van een oud-collega. Ik kwam met persoonlijke ontwikkeling in aanraking tijdens mijn eerste baan als consultant, de foundation training. Dat was de eerste keer dat ik bewust bezig ging met kijken naar waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe, en wat daar het effect van is. Deze training kregen we omdat je als startend consultant, weliswaar een bak theoretische kennis meekrijgt van alle jaren op school, je ineens je eigen instrument bent.
Jouw persoonlijke effectiviteit en leiderschap maakt dat je aansluiting vindt bij een klant of niet, of het traject dat je doet slaagt of niet. Ik was toen 24 en leerde daar voor het eerst over overtuigingen waar je afscheid van kan nemen, maar ook over time-management en effectiviteit van hoe je communiceert. Die laatste is vooral interessant, aangezien ik o.a. afgestudeerd ben als communicatiewetenschapper. Ik heb methodisch veel geleerd over communicatie, waar ik nu nog steeds profijt van heb, alleen niet over de effectiviteit van mijn eigen communicatie.
Deze trainingen vond ik rete-interessant, omdat elke keer als ik ervan terugkwam, ik mezelf even bij elkaar moest rapen (echt ;-)), ik mezelf een beetje beter leerde kennen en ik merkte dat ik groeide als mens. Hierna mocht ik als intern consultant aan de slag bij één van de netbeheerders. In dit team was werken aan je persoonlijke ontwikkeling nog veel vanzelfsprekender. Sterker nog, denk ik nu dat er meer gekeken werd naar mijn groei als mens, dan naar de harde resultaten die ik behaalde. Dat klinkt misschien gek, en was toen soms ook best lastig, alleen nu zie ik hoeveel me dat gebracht heeft en hoe bijzonder dat is. Als je me nu vraagt waar ik trots op ben, is het niet de projecten en programma’s die ik gedraaid heb, het is datgene dat ik heb geleerd in het zijn van mijn eigen instrument.
Dit werd nog veel belangrijker toen ik als leidinggevende aan de slag ging. Als startende leidinggevende draait het namelijk ineens niet meer alleen om jou, maar om je hele team. Ik was ineens verantwoordelijk voor een team van mensen, met een inhoudelijke uitdaging, maar voor mij vooral een uitdaging in het leren leidinggeven. Ik weet nog goed dat ik in het sollicitatiegesprek aangaf dat ik in de trajecten die ik had gedaan al functioneel leidinggevende was geweest en dat de stap naar hiërarchisch leidinggevende niet zo groot zou zijn. Wow, wat zat ik ernaast.
Ik denk dat dit werk-gerelateerd één van mijn grootste uitdagingen is geweest. Ik had veel kennis van veranderingen, veranderprocessen en hoe mensen reageren op veranderingen, en kende ik de organisatie goed.
Leidinggeven voor mij is vertrouwen verdienen, voor je mensen staan als het moeilijk is, je rug recht houden, liefdevol zijn als het nodig is, rustig blijven als het mis gaat, open en eerlijk zijn, oprecht luisteren zodat je geen detail mist van wat er tussen de regels gezegd wordt, je intuïtie volgen, samenwerken naar een resultaat, keuzes maken, je visie uitdragen en aanvullen met beelden uit je team. Allemaal dingen waarvan ik sommige al in me had, maar nog nooit heel hard nodig had gehad. Ofwel persoonlijk leiderschap to the next level en 100% verantwoordelijkheid nemen.
Om dit te kunnen doen is het belangrijk dat je jezelf kent, echt kent. En dat betekent terugkijkend dat ik dingen ook echt anders had kunnen doen, want zeker in het begin was ik echt niet altijd die leidinggevende die ik zou moeten zijn. Er zijn erbij die dat zeker kunnen beamen. 😉 Dat ik ook boog voor druk van bovenaf die niet terecht was, of mee ging in beeldvorming over iemand, of niet eerst hoor en wederhoor toepaste, en deed bij een ander waarvan ik niet wilde dat het mij overkwam. En ik voelde het altijd.
Dat waren namelijk de voorbeelden die ik mee naar huis nam, waar ik af en toe slecht van sliep of mezelf teleurstelde. Alleen, het zijn ook die voorbeelden waar ik het meeste van heb geleerd, en daarmee zou ik het niet anders doen. Door juist volop de persoonlijke ontwikkeling in te duiken heb ik met vallen en opstaan mijn eigen stijl als leider ontdekt. En lukte het me steeds meer en beter om te voldoen aan hetgeen ik geloof dat leiderschap is. En hier inmiddels ook anderen mee te helpen om de leider te worden die ze willen zijn.
Veel, en ik ook, die beginnen in een leidinggevende rol hebben geen idee wat er allemaal bij komt kijken en wat er allemaal op je af komt. Leider zijn van mensen is een enorme verantwoordelijkheid. Zoals ik in mijn blog “Leid jij vanuit kracht? Of vanuit macht?” schreef heb je een grote invloed op het verloop van iemand carrière, en ook op het plezier dat iemand ervaart in zijn werk.
Het draait niet langer om jou.
En om die kanteling te maken heeft alles wat ik de afgelopen jaren geïnvesteerd heb enorm geholpen en zich meer dan terugverdiend. En nu nog steeds: 1) omdat ik er uiteindelijk mijn werk van heb gemaakt 😉, en 2) omdat ik mezelf steeds een beetje beter leer kennen. En het allermooiste is, dat ik mezelf steeds leuker ga vinden als mens, mijn mooie en mijn minder mooie kanten. En het daarmee niet alleen een positief effect heeft op mij als leider, of als coach, maar juist op mij als mens. En daarom blijf ik bezig en ben ik er nooit klaar mee.
En nu voor jou?
Wie wil jij zijn als leider?
Wat heb je nog te doen om die persoon te zijn?
En welke eerste stap zou je kunnen zetten?
Denk daar eens over na.
Liefs Hester