Mijn zoon uit groep 5 heeft sinds kort trefbal bij de gym. Elk van ons die ooit gymles heeft gehad kent het. Je krijgt warme herinneringen of acuut rillingen. Ik hoor zeker bij die laatste categorie. Een hele belangrijke regel is geen slingerworp. En toch is het heel verleidelijk om te doen, want het is zeer effectief in het uitschakelen van het trillende rietje aan de overkant. Ogenschijnlijk onschuldig tijdens de gym op de basisschool, maar toch zo venijnig.
Ook in organisaties kom je het tegen leiders die de slingerworp inzetten. Een week nadat ik terugkwam van zwangerschapsverlof van mijn derde kindje had ik een gesprek over mijn positie op de toenmalige talentenlijst. Tot over mijn oren verliefd en volkomen gesloopt kreeg ik te horen dat ik voorlopig op de lijst mocht blijven.
Maar…
Ik moest meer kiezen voor mijn eigen succes boven dat van mijn team, en ik had moeten kiezen tussen werk en privé, want 3 kinderen en de ambitie die ik had was niet realistisch. Hoppa, slingerworp. Dit deed zeer en is uiteindelijk zo’n gesprek waarvan je later in de auto pas weet wat je eigenlijk had moeten zeggen. Herken je dat?
Diegene die de slingerworp uitdeelt deed dat waarschijnlijk met een goede intentie. De klasgenoot en de manager. Ik in dit geval, die de slingerworp incasseert kon op 3 manieren reageren, fight, flight or freeze. Ik koos voor fight, heel hard bewijzen dat het kan 3 kinderen en een pittige baan. Hoe reageer jij?
Wat is het voorbeeld dat door jou hoofd gaat nu?
Deel je de slingerworp uit? Of ben jij diegene die incasseert?
Nieuwsgierig wat voor een leider jij bent of wilt zijn?