Mag jij iets niet weten van jezelf?
Dat moment dat je een vraag krijgt tijdens een vergadering of een training en je voelt alsof je het goede antwoord moet geven, maar, kak, je weet het niet. Herken je dat?
Geef je dan aan dat je het niet weet?
Doe je alsof je het weet?
Verstop je je een beetje achter diegene die voor je zit?
Doe je een schietgebedje dat jij niet uitgekozen wordt?
of zeg je heel snel maar iets zodat je antwoord een beetje wegvalt?
Ik hoorde vaak bij de tweede en zat dan maar heel hard te duimen dat mij niet gevraagd werd antwoord te geven. 🤞 Herken je dat? Of meer één van de anderen?
Iets niet mogen weten, zit bij veel van ons in het systeem, bij mij ook. Want van jongs af aan, vanaf dat je naar school gaat, gaat het om het goede antwoord geven. In onze hele maatschappij en in onze werkomgeving gaat het om het goede antwoord geven. En balen als je het verkeerde antwoord hebt gegeven. En sterker nog, lachen als iemand het verkeerde antwoord geeft, van binnen opgelucht zuchtend dat jij niet diegene was.
Door dit te blijven doen, ik en jij, houden we dit ook in stand. Want hoe fijn is het als ik zeg dat ik het niet weet en vraag om meer uitleg, jij ook de ruimte voelt om niet te weten en deze uitleg krijgt. En jij de volgende keer ook aangeeft dat je iets niet weet. Zodat jij weer ruimte maakt voor een ander.
Door het niet te zeggen, blijft het antwoord onbekend voor je. En ontzeg je jezelf de kans om te leren, ontzeg je de ander de kans om te leren. Zo houden we iets in stand met elkaar dat bij mij en bij jou ervoor zorgt dat je je niet fijn voelt of dat een ander die zich uitgelachen voelt besluit niet meer zijn hand op te steken.
Wat mag jij niet weten van jezelf? Mag jij je hand opsteken en zeggen dat je het niet weet?